خواص دارويي گياه عناب

عنوان:

نام رايج:

عُناب

نام عربي:

عناب

ماهيت:

ثمر درختي است معروف قريب به درخت کنار و زيتون در بلندي و برگ آن اندک ضخيم تر و طولاني تر از برگ کنار و يک روي آن مزغب و پوست درخت آن سرخ رنگ و چوب آن نيز سرخ رنگ. بهترين آن بزرگ باليده به کمال رسيده ي سرخ شده پر گوشت جرجاني و يا خطايي و نيپالي آن است که شيرين و عفوصت آن کم باشد و قوت آن تا دو سال باقي است.

طبيعت:

تازه آن معتدل در حرارت و برودت و مايل به رطوبت و شيخ الرئيس رحمت ا... تعالي بارد در اول و معتدل در يبوست و رطوبت قليلي گفته.

افعال و خواص:

منضج اخلاط غليظه و ملين صدر و احشا و مسهل اخلاط رقيقه و رافع خشونت سينه و حلق و صوت عارض از حرارت و سرفه و ربو و وجع صدر و صاف کننده خون و مولد خون صالح و مسکن التهاب و تشنگي وحدت خون و گرمي و وجع جگر و گرده و مثانه و امراض مقعده و لزع امعا و معده و فساد مزاج جگر و چون برگ آن را با آب طبخ دهند و صاف کرده هر روز نيم رطل با قدري شکر بياشامند تا پنج روز متوالي جهت خارش بدن مجرب است.
***

بدل:

سپستان

مضر:

معده بارد رطب و نفاخ خصوص اکثار آن، مقلل مني و مضعف باه

مصلح:

شکر و مويز طايفي و گلاب و در باه، ادويه باهيه

مقدار شربت:

تا 50 عدد

قوت:

تا دو سال
منبع مقاله :
کمالي نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول